Θρούμπι, θρούμπα ή γεροντόχορτο

Που θα το συναντήσετε…

Προτιμά τα βραχώδη, άγονα και ασβεστώδη εδάφη, όπου φύεται και το θυμάρι, από τις παράλιες περιοχές μέχρι και σε υψόμετρο 1600 μέτρων.

Μπορείτε να συλλέξετε τα ανθισμένα βλασταράκια του από τον Απρίλιο μέχρι και τον Ιούλιο, αλλά μπορεί κάλλιστα να προσαρμοστεί στον κήπο σας ή στον εξώστη σας σε γλάστρα.

Είναι πολυετής θάμνος που δεν ξεπερνά τα 40 εκατοστά, αρωματικότατος την άνοιξη με άνθη ροζ, μωβ ή λευκά σε σφαιρικές ταξιανθίες, στους τελευταίους σπόνδυλους των βλαστών του.

Ο μύθος λέει…

Πως έχει συνδεθεί με τη λατρεία του Θρυμβαίου Απόλλωνα, το ιερό του οποίου βρίσκονταν στην πόλη Θύμβρα, πολύ κοντά στην Τροία.

Ο Ιπποκράτης το συνιστά στην αντιμετώπιση των πνευμονικών αποστημάτων και των “γυναικείων παθήσεων” (δυσμηνόρροιας). Το αφέψημά του θεωρείται αντιεμετικό, καταπολεμά τον πονόλαιμο και με γαργάρες επουλώνει τις πληγές του λάρυγγα και του στόματος.

Θεωρείται, επίσης, εξεραιτικά τονωτικό, χαλαρωτικό και αναζωογονιτικό, αν δυνατό αφέψημά του προστεθεί στο λουτρό. Κάποτε μάλιστα η εκτίμηση για την τονωτική του ιδιότητα ήταν τόση που απαγορεύτηκε στους καλόγηρους να το χρησιμοποιούν και να το καλλιεργούν…!

Ο Διοσκουρίδης αναφέρει τη χρήση του στην παρασκευή του “θύμβριτου οίνου”, κρασιού που αρωμάτιζαν με κλαδιά από το φυτό της θρούμπας, χρήση που έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας.

Κατά την ρωμαϊκή εποχή, η χρήση της θρούμπας στη μαγειρική ήταν ευρεία, ακόμη και σήμερα το φυτό αυτό χρησιμοποιείται για να αρωματίσει από σαλάτες, όσπρια, ψαρόσουπες, αλλαντικά, κρέατα και πουλερικά μέχρι φρουτοσαλάτες και λικέρ.